دیدن مردانی که کفش‌های لوفر می‌پوشیدند، گاهی اوقات با جوراب، حتی زمانی که شلوارک یا اسپادری می‌پوشیدند، بسیار رایج‌تر بود (که تا حدودی مورد توجه قرار نگرفته است، به خصوص در ایالات متحده، حتی اگر در جاهایی مانند اسپانیا یا ایتالیا، آنها بیشتر رایج) امروزه احتمالاً محبوب ترین صندل ها دمپایی هستند.
وقتی در دهه 80 و 90 در آلمان بزرگ شدم، صندل مردانه نوین چرم یک کفش خانگی سنتی بود و نه چیز دیگری و تا زمانی که در ایالات متحده محبوب‌تر نشدند، هیچ‌کس جرات نمی‌کرد آنها را در خیابان بپوشد.
مدل‌ها و ستاره‌هایی مانند هایدی کلوم آنها را در مکان‌های عمومی می‌پوشیدند، و بنابراین پوشیدن آنها بیشتر و بیشتر قابل قبول‌تر شد.
اما در آن زمان مردم شرم داشتند که اینطور در خیابان دیده شوند.
از آنجایی که بیشتر صندل ها فاقد ساختار یک کفش مجلسی هستند، اغلب چسبانده می شوند و از مواد بسیار ارزانی مانند کلاهک پاشنه پلاستیکی یا لاستیکی و سایر موادی که سطح بالایی ندارند استفاده می کنند.
البته، استثنائاتی وجود دارد، و ما چند صندل بسیار زیبا پیدا کردیم (اطلاعات بیشتر در مورد موارد زیر).
با این حال، این موضوع برای مردان صادق نیست.
انگشت‌های مودار، ناخن‌های مرتب نشده ، پینه‌ها ، زگیل‌ها و مواردی از این دست دیدنی نیستند.
البته می توانید بروید و پدیکور کنید که دیگر در دنیای امروز غیرعادی نیست. اما در عین حال، کار بسیار زیادی برای همراهی با آن است، و هنوز هم ظاهر چندان باکلاسی نیست، حتی اگر یک جفت صندل رده بالا داشته باشید.
هیچ کس واقعاً نمی خواهد پاهای شما را ببیند (به استثنای تمایلات یک گروه کوچک و خاص).
فقط به فردی که پشت سرتان در هواپیما یا اتوبوس است فکر کنید که کفش‌هایش را در می‌آورد و دقیقاً در کنار شما قرار می‌دهد – رک و پوست کنده، چیزهای کمی نفرت‌انگیزتر هستند.
