عملکرد اصلی لایه‌های هسته افزایش جدایی بین لایه‌های بیرونی است که در آن تنش‌های خمشی بالاترین میزان است، بنابراین مقاومت پانل در برابر خمش افزایش می‌یابد در نتیجه، پانل های ضخیم تر می توانند فواصل بیشتری را تحت بارهای یکسان طی کنند.
در خمش، حداکثر تنش در بیرونی ترین لایه ها رخ می دهد، یکی در کشش، دیگری در فشار تنش خمشی از حداکثر در لایه های سطحی به تقریباً صفر در لایه مرکزی کاهش می یابد در مقابل، تنش برشی در مرکز پانل و در الیاف بیرونی بیشتر است.
در اروپا چوب هفت لایه اصلی را می توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: تخته چندلای توس (تراکم تقریباً 680 کیلوگرم بر متر مکعب)، تخته چندلای مخلوط (تراکم تقریباً 620 کیلوگرم بر متر مکعب) و تخته چندلای مخروطی (تراکم 460-520 کیلوگرم بر متر مکعب).
y از سدر، صنوبر داگلاس یا صنوبر، کاج، و صنوبر (که در مجموع به عنوان صنوبر-کاج-صنوبر یا SPF شناخته می‌شوند) یا چوب سرخ ساخته شده و معمولاً برای مقاصد ساختمانی و صنعتی استفاده می‌شود.
متداول ترین بعد 1.2 در 2.4 متر (3 فوت 11 در × 7 فوت 10 اینچ) یا بعد امپراتوری کمی بزرگتر 4 فوت × 8 فوت است ضخامت لایه ها از 1.4 میلی متر تا 4.3 میلی متر متغیر است تعداد لایه ها – که همیشه فرد است – به ضخامت و درجه ورق بستگی دارد.
سقف می تواند از تخته سه لا نازک تر 16 میلی متری (5⁄8 اینچی) استفاده کند ضخامت کف های زیرین حداقل 19 میلی متر (3⁄4 اینچ) است که ضخامت آن به فاصله بین تیرچه های کف بستگی دارد.
تخته سه لا برای کاربردهای کف اغلب زبانه و شیار است (T&G). این از حرکت یک تخته نسبت به همسایه خود به سمت بالا یا پایین جلوگیری می کند و زمانی که اتصالات روی تیرچه ها قرار نگرفته اند، کفی محکم ایجاد می کند تخته سه لا T&G معمولا در محدوده 13 تا 25 میلی متری (1⁄2 تا 1 اینچ) یافت می شود.
