در کسانی که کشمش فخری مراغه مصرف می کردند کاهش LDL-c ناشی از تنظیم بالای گیرنده ، و همچنین دریافت بیشتر فیبر و تداخل پلی فنل با جذب کلسترول بود.
علاوه بر این، فشار خون سیستولیک و سطح چسبندگی بین سلولی محلول در پلاسما مولکول-1 (sICAM-1) کاهش یافت. سطوح پایین تر sICAM-1 ممکن است با کاهش چسبندگی مونوسیت ها به اندوتلیوم عروقی از تکامل آترواسکلروز جلوگیری کند.
مصرف‌کنندگان کشمش همچنین سطوح پایین‌تری از فاکتور نکروز تومور α (TNF-α)، یک سایتوکین پیش‌التهابی قدرتمند، داشتند که کاهش آن به طور بالقوه می‌تواند از پیشرفت آسیب التهابی جلوگیری کند.
نتایج مشابهی در یک مداخله جدیدتر شامل 33 سیگاری ظاهرا سالم با پایبندی کم به رژیم غذایی مدیترانه ای به دست آمد.
به مدت چهار هفته، همه شرکت‌کنندگان کمتر از پنج وعده روزانه میوه و سبزیجات و گروه مداخله کشمش معادل پنج وعده میوه (90 گرم در روز) مصرف کردند.
در پایان، سطوح ICAM-1 در افراد بالای 30 سال در گروه مداخله به طور معنی‌داری کاهش یافت. زنان این گروه فشار خون دیاستولیک، کلسترول تام و LDL-c به طور قابل توجهی در مقایسه با پایه پایین‌تر داشتند.
با این حال، هیچ تفاوتی در سطوح نشانگرهای استرس اکسیداتیو و التهابی یافت نشد توضیحی که برای این موضوع داده شد این بود که کل آنتی اکسیدان های تامین شده توسط مصرف روزانه کشمش برای خنثی کردن ROS تولید شده.
توسط سیگار کافی نیست با این وجود، مدت زمان مطالعه کوتاه و حجم نمونه کوچک بود، بنابراین هیچ نتیجه‌گیری واقعی نمی‌توان صادر کرد.
در مورد افراد سالم اما دارای اضافه وزن که از رژیم غذایی کم فلاونوئید پیروی می کنند، مصرف روزانه کشمش بدون هسته (90 گرم) به مدت 14 روز به طور متوسط ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم را افزایش داد.
با این حال، هیچ تغییر مطلوبی در نشانگرهای التهابی ناشتا یا پس از غذا وجود نداشت، که نشان‌دهنده عدم ارتباط بین نشانگرهای ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل پلاسما و وضعیت التهابی در این جمعیت مورد مطالعه است.
یا اینکه ظرفیت آنتی‌اکسیدانی برای تغییر التهاب کافی نبود در واقع، نویسندگان بر این باور بودند که دلیل عدم تغییر در استرس اکسیداتیو و التهاب احتمالاً به دلیل مقدار ناکافی کشمش ارائه‌شده در مطالعه است.
ربطی به مدت مداخله ندارد دوز دو وعده در روز کشمش (90 گرم) حاوی حدود 68-94.5 میلی گرم در روز از ترکیبات فنلی بود.
